Over niet zware laatste loodjes en vale gieren

De laatste loodjes wegen niet zo zwaar

No Grrrazias! Dat is Hans zijn antwoord op alle tissues-zonnebrillen-Mickey Mouse oren-oplichtende speeltjes verkopende verkopers. En ook op alle bedelaars die zonder schoenen al stinkend aan ons tafeltje komen staan, waar we zo overheerlijk van ons Spaanse witte of rode wijntje proberen te genieten. Onze overtollige kleding hebben we al weggeven, net zoals zeepjes, scheermesje en tandpasta die we sommige hostals hebben ontfutsteld, dus eigenlijk hebben we weinig meer te vergeven dan die halve peseta die we nog ergens in een verloren broekzak vinden.

In Caceres (met de klemtoon op de a) aangekomen moesten we even alle toeristen verwerken die daar zo allemaal los rondliepen. En ja hoor dat was gelukt! Snel de kleine koffer en de XXL gedropt in ons hotel (wat er overigens weer blinkend uit zag ware het niet dat je de douchewand om je heen moest vouwen, als je toch nog een soort van comfortabel douchetje wilde krijgen) en snel met de auto weer naar het Pargue Monfraque...Maar dat ging niet zo maar. Wij stomme Nederlanders hadden blijkbaar, 1,5 uur geleden een uitrijkaart uit de parkeergarage getrokken, niet bedenkend dat je dan ook over 15 minuten moet wegwezen...En ik nog in mijn allerbeste Spaans roepen, die slagboom werkt niet!. Nee mevrouwtje u had hier 1 uur en 1 kwartier geleden de parkeergarage moeten verlaten. Zucht....

Een prachtige wandeltocht gemaakt in het National Parc, waar we de route die we moesten lopen boven ons uit zagen torenen (letterlijk want we moesten eerste langs een burcht) en net toen we dachten: dit halen we echt niet, waren we er. Drie keer de verkeerde route gelopen, maar uiteindelijk was alles de moeite waard. Bestoft en bezweet kwamen we weer terug in Caceres (met klemtoon op de a). De volgende morgen in een sneltreinvaart alle 97 historische gebouwen van de buitenkant bekeken en een jonge zwaluw gered en snel weer terug naar het vogelpark. We konden er geen genoeg van krijgen. Stoffige paadjes, zwermen muggen en natuurlijk recht naar boven. Prachtig. Lunchen bij een prachtig riviertje, waar Hans met zijn handen woest een forel uit het water trok en vervolgens roosterde op de bbq.....nee hoor dat is iets te romantisch en dieronvriendelijk weergegeven. We aten netjes een broodje, voerden de vissen niet en namen onze troep weer mee.

Op weg naar Madrid....
Dag ooievaars (2154), vosjes (1, verpest door toeristen), hertjes (1 en 465 verkeersborden die ons waarschuwde voor overstekende herten, maar al dié herten hebben we blijkbaar gemist), otter (alleen op foto van iemands mobiel), slechtvalk (zeer bijzonder, niet gezien) vale gieren (54) en steenarenden (3)....we zullen jullie missen...

Het laatste ritje met onze huurauto ging zeer voorspoedig, totdat we op de rondweg van Madrid kwamen. Ik (Hans) had het uitermate naar mijn zin in de chaos van wegen en verkeersdeelnemers die nogal onverwachte moves uitvoerden, maar Mo wilde liever verder gaan lopen ha ha ha. Bij het verhuur bureautje aangekomen nog even driedubbel geparkeerd en hoppa met onze XXL en andere troep de metro in voor onze volgende stop in Madrid centro.

Over Madrid valt niet heel veel te vertellen, dan dat wij een prachtige luxe kamer hadden (en waar ze helaas tickets voor het gruwelijke stierenvechten verkopen) in de drukste winkelstraat (Arenal) en dat we de volgende keer 'gewoon' weer in een leuke wijk gaan zitten. En dat we de stad vorig jaar helemaal hebben uitgeplozen dus nu relaxed kunnen doen.

Deze laatste zinnen schrijf ik in de bus op weg naar Barcelona. We rijden door een prachtig landschap, door de Sierra's die rondom Madrid liggen (sneeuw nog op de bergtoppen), op weg naar Zaragoza. Wij zijn vanmorgen om 10.00 vertrokken en de rit duurt 8 uurtjes. Heerlijk!

Morgenmiddag vliegen wij van Barcelona weer naar huis. Bbbrrrr en bah .... maar wel op weg naar onze volgende uitdaging: Amsterdam casa Kloveniersburgwal..dat dan weer wel!

Bedankt voor jullie leuke berichtjes en tot snel!

Hasta luego amigos!