verder naar het noorden

Ik ben in shock over het bericht van de zoon van rob en linda. wat vreselijk.


afgelopen dinsdag.Moet me wel even losweken van alle mensen die ik ontmoet heb, ik ga alleen verder, en dat valt soms ff niet mee. Maar weer een nieuw avontuur. Ik wilde vanaf Luang Prabang verder naar het noorden, richting chinese grens. Maandag overal rondgevraagd hoe laat de bus naar Luang Nam Tha ging. Sommige wisten het niet, sommige zeiden savonds dat is de nachtbus, maar de meeste zeiden half 9. Ok dus ik paraat op het busstation om 8 uur. Koop een ticket en wacht een uurtje. Toch maar even vragen hoe laat de bus nu werkelijk gaat. Achter het ticketbalietje durven ze me haast niet aan te kijken. ehh de bus is om kwart voor 8 weggegaan.. Wat? en wanneer gaat de volgende? ehhh maybe om 11 uur. grrrr... ' het busstation' is een grote stoffige vlakte met aan de buitenkant wat stalletjes waar ze hamers, zaklampen etc verkopen en eten. Maar niet het eten wat ik wil. De meeste vreemde dingen liggen op de bbq, zoals bijvoorbeeld darmen van een waterbuffel!!
Uiteindelijk gaat de bus om half 12. Elke 10 minuten stoppen we en om mensen en heel veel bagage in te laden. Het schiet niet op. Daarnaast wordt er gestopt voor een plasstop. Deze is grappig. We komen bij een klein dorpje aan, iedereen rent de bus uit en plast overal, langs de kant van de weg, achter een huis en op het land waar de plantjes zozo groeien (dat kan ik begrijpen als hier iedere dag een bus langskomt) De dorpsbewonders kijken het gelaten aan. Dat kan je je toch niet voorstellen in Nederland??
Na 6 uur bussen komen we in Udomxai aan een plaats waar we over moeten stappen om naar Luang nam tha te gaan. Maar het is al 5 uur smiddags en ze weten niet of er nog een bus gaat, maybe maybe... We wachten weer een uur en ze zeggen opeens 'no bus is going today'. Nou dan moeten we hier blijven slapen. Het is een vreemd stadje, de guesthouses worden gerund door chinezen. dit is een soort handelstadje voor chinezen. Overal zie je grote winkels (soort schuren) met tv's. Niemand spreekt engels dus we doen maar iets van gebarentaal.Later op de avond houdt de lokale jeugd een karoake rondje op de 2de verdieping. Ze drinken veel bier en gaan steeds harder meezingen maar dan wel heel vals.Ze weten van geen ophouden, gelukkig slaap ik er door heen.
De volgende dag weer om kwart voor 7 op (het is zwaar hoor dat reizen) en weer naar het busstation waar werd gezegd dat de bus om 8 uur zou vertrekken. Maar ...deze zit al vol. Weer tot elf uur wachten en dan gaan we met een overvolle bus (zie foto),5 backpackers en de rest locals. Onderweg blijkt dat de bus toch nog niet zo vol zat en kunnen er nog meer mensen bij. De busschauffeur is tevens postbode, en de mensen in de bus doen af en toe boodschappen. We komen aan bij een plek waar vrouwtjes langs de weg hun waren verkopen.Ik durf eigenlijk al niet te kijken want meestal belooft dat weinig goeds. en Wel. Een iers meisje zegt tegen me "monique i heard you didnt like rats"? Kijk daar eens. Eerst zie ik gevilde ratten hangen en daarna zit er een rat in een kooi 6x zo groot als en normale rat. Niet te geloven, arm beest, zal wel een lekker maaltje zijn. De mensen achterin de bus kopen de gevilde ratten, ben ik blij dat voorin zit.
De omgeving weer prachtig,groen, bergen. kleine dorpjes met heel veel kleine kinderen, veel kippen, kleine varkentjes, eenden, kalkoenen, honden en katten.Maar je kan zien de meeste mensen heel arm zijn. Ik geloof dat maar 50% van alle kinderen naar school gaan. Je ziet ook veel kinderen op het land werken.

We komen na 3,5 uur aan maar worden beloond want het guesthouse is superschoon met badkamer op de kamer, voor de prijs van 5 dollar!! Wat een feest.
Donderdag een mountainbike gehuurd en lekker rondgefietst. Het is prachtig hier, redelijk vlak maar in de verte wel bergen.Ik fiets over stoffige paadjes langs prachtige rijstvelden, waar de mensen aan het werk zijn om de rijst te planten. Het is zo relaxed hier ik kom bijna niemand tegen.
Smiddags zit ik bij een piepklein restaurantje waar ze de beste cappuccino van laos hebben (zei ik de koffiehater)en kom in gesprek met een austr vrouw. Zeer interessant. ze heeft 4 jaar in refugee kampen gewerkt voor gevluchte Birmanen in thailand, bij de grens van Birma. Ze vertelt veel over birma en de situatie daar. Ik wil graag naar birma maar twijfel nog steeds omdat ik niet wil dat mijn geld naar de onwijs slechte regering gaat. Ze is getrouwd met een birmaanse vluchteling en hebben een vreseljk leuk zoontje van 8. Haar man verteld ook veel over het leven in Birma, hij kan alleen nooit meer terug anders wordt hij daar direct opgepakt.

Dan ga ik verder naar het plaatsje Muang SIng, en dat is 10 km vanaf de grens van China, magisch he, althans dat vind ik. Ik kan dus china zien liggen.
Helaas gaan er vrachtwagens vol hout richting china, ik zie overal dat erop de bergen geen enkele boom meer staat.Het probleem zoals altijd, tijdens de regentijd komt er vreselijk veel modder en stenen naar beneden worden hele stukken weg weggevaagd. Leuk voor de Laotianen.
CHina legt als goedmakertjes een 'snelweg' dwars door laos naar vietnam (goeie ruil?)

In deze plaats zou een vd meest leukste markten zijn, daar kwam ik eigenlijk voor.De hilltribe mensen komen vanuit alle dorpjes en verkochten hun geborduurde spulletjes. Maar sinds de markt verplaatst van het dorp naar buiten, bestaat de markt alleen nog maar uit gebruiksgoederen, kleding en dieren ( en daar moet ik dus niet zijn.)Vandaag dus weer om kwart voor 7 op en de bus (wat geen bus is maar een soort vrachtwagen met een dak erop) terug. Niemand spreekt engels maar je roept gewoon de plaats waar je naar toe wilt en dan wijzen de aardige laotianen welk busje je moet hebben (vooral niet meer vragen zoals 'hoe laat gaat ie dan' want dan beginnen ze verlegen te lachen en gaan ze met elkaar praten). De 'bus' is zoals gewoonlijk geheel volgeladen zodat ervoor mij geen plek is op de bankjes, moet ik achterop zitten. Gelukkig kan ik niet vallen want mijn voet zit shocking klem. tussen allerlei ander voeten en rijstbalen.
Opeens stopt de chauffeur en rent een eind weg, he..? Hij komt al snel weer aanrennen met een vaatje benzine en een slang. Als ie wat bij heeft getankt wordt het vaatje benzine aan de bus gehangen. Ik hoop dat niemand rookt want dan...

Net een massage genomen. Moest er toch echt weer aan geloven, na al die keiharde bedden en hoofdkussens,het gesjouw met mijn zware rugzak en de vele reizen gaat mijn ruggetje en schouders niet zo goed meer aanvoelen. Maar een massage betekend voor mij een uurtje pijn.Af en toe spring ik bijna tegen het dak aan en het kleine masseurtje blijft maar vragen, 'gaat het wel' 'geen pijn?'
En nu zal ik volgende vijf dagen naar tijgerbalsem ruiken.

Oh ja waarschijnlijk ga ik maandag terug naar thailand. Hebt de meest horror verhalen gehoord over de busreis er naar toe. iedereen zegt dat het de meest slechte weg is die je je kan voorstellen. Nou er staat me nog iets te wachten.
Dus pap ik kan waarschijnlijk dinsdag weer sms'en.

Liefs :)